Lang weekend Pethpenoun

Afgelopen weekend zijn we met vrienden (3 stellen) een lang weekend op stap geweest naar Pethpenoun, 300 km van Douala en ca. 6 uur rijden richting noorden. Ergens in the middel of nowhere tussen Bafoussam en Foumban. Ieder dorp dat we onderweg tegen kwamen en dat waren er nogal wat, was voorzien van drempels. Maar door al die dorpen was het ook wel een heel erg leuke rit. Pethpenoun ligt op 1000m hoogte, dus op een gegeven moment werd het ook nog behoorlijk heuvelachtig. Tropische bergen, ananasvelden, bananebomen, watervallen, palmbomen en wegen met behoorlijke potholes (zonder waarschuwingsborden). Julie en Fleur vonden het heel stoer om achterop het golfkarretje te staan.

Lekker een beetje luieren aan het meer. Op de achtergrond is de eetzaal van het hotel. Buiten staan allemaal makkelijke stoelen. Bij het hotel hoorde ook nog een golfbaan (geen gebruik van gemaakt, een zwembad, een paar kano's, roeibootjes, speedboot met waterskis, golfkarretjes, fietsen waar je allemaal 'gratis' gebruik van kon maken. Julie en Fleur hadden hun eigen step/fiets meegenomen. Het hotel had zelfs een zeilbootje dus Robert kon de verleiding niet weerstaan om nog een paar rondjes te zeilen.Julie en Fleur op de oprijlaan voor het paleis van de 19e Koning van Foumban. In het paleis waren allerlei koninklijke atributen te zien, tronen, capes, oorlogsgewaden, foto's van officiele bijeenkomsten, hoofddekstels, etc. Julie en Fleur vonden het heel interessant om in een echt paleis van een levende koning te zijn. Ze bleven wel vragen waar de prinsessen nu toch waren. Die woonden in de huizen die ernaast stonden.

Muziekmakers in het paleis.

Voor de grote Moskee van Foumban op het dorpsplein.

Helemaal bovenin de minaret.

Vanuit de minaret van de grote Moskee heb je uitzicht op de overdekte markt en op het centrale marktplein.Het paleis van de Sultan ligt recht tegenover de Moskee achter de groene bomen.

Onderweg naar Pethpenoun

Panorama punt. Met de grote en vooral hele oude Jeep(hoorde bij het hotel) zijn we naar dit uitzichtspunt gereden. De wegen waren zo smal dat als we fout waren gereden we niet zouden kunnen draaien. Tussen al het riet en de tomatenvelden door moesten we naar boven. Op de achtergrond zie je het meer waaraan ons hotel stond.Tomatenveld. Ook op zondag wordt er gewoon gewerkt op het veld. Zeker omdat op zondag alle producten door de vrachtwagens worden opgehaald, zodat ze maandag in de stad (Douala/ Yaounde) op de markt te koop kunnen worden aangeboden. Maandags en donderdags is de vers dag op de markt, die overigens alle dagen 'open' is. Alles wordt in die grote manden gedaan, dan komt er gras bovenop om de delicate producten te beschermen tijdens de reis. Dit was landelijk gebied, dus koeien op de weg is redelijk normaal. Ze lopen van het platteland naar de steden om daar verkocht en geslacht te worden (ca 300-350 km). Nu het afgelopen vrijdag Fete du Mouton (geitenfeest) was voor de moslims liepen er zelfs in Douala ook grote kuddes geiten door de stad.Door de rode aarde werd alles wat langs de kant van de weg groeide rood van het stof. Zelfs de huizen die verder op stonden waren rood van onder tot boven. Typische architectuur van de noord-west regio; de driehoekige daken. Een belangrijk gebouw of het huis van een belangrijke persoon heeft meestal dit soort daken. Dit is de toegangspoort naar een dorp net buiten Bafoussam.Straatbeeld in Bafoussam. De brommertaxi's staan op de hoek van de straat te wachten op passagiers.

Dagje strand

Het tropische donker bruine strand van Limbé.

Modder worstelen

Fleur en Julie vinden het super leuk om op hun 'boards' door de golven te surfen.

Opening American School of Douala

Vandaag was de officiele opening de nieuwe school, compleet met de ambassadeur van Amerika en de Chief van Bonapriso (stadsdeel waar de school staat).Wachten op de speeches en het doorknippen van het lint. Dan in optocht naar het dak van de school waar de gymzaal is.

Er zijn 22 nationaliteiten op school. Julie stond tussen Canada, Chad, Cote d'ivore en Eritrea. Ze hadden haar geplaatst als Dutch ipv Netherlands.. Bij de generale repetitie hadden ze ook nog de Nederlandse vlag verkeerd om aan de stok gemaakt. Maar met een schaar en wat nietjes was dat zo weer verholpen.

Fleur wou niet langer op de tribune blijven zitten by Gladys (Robert was in Zuid Afrika en ik moest ook nog zo'n beetje meehelpen organiseren), maar naast Julie staan tussen alle kinderen. Eerst was er een parade van vlaggen en kinderen in 'klederdrachten'. Daarna werd van ieder land het volkslied gespeeld (30 sec.) en moesten die kinderen naar het midden van de gymzaal lopen en daar met hun vlag zwaaien. Julie en Fleur waren de enige Nederlanders maar hadden geen probleem om in het middelpunt te staan. Fleur ging uiteraard mee naar het midden, ookal zit ze niet op school daar. Zang, dans en muziek uit Cameroon mocht natuurlijk niet ontbreken.Julie en Edima, een vriendje uit haar klas. Edima komt uit Nigeria. Na het openingsspektakel was er natuurlijk lunch. Geen feest zonder eten en drinken. Iedereen moest iets te eten meebrengen voor ca. 20 personen representatief voor zijn eigen land. Dus we hebben een heleboel lekkere hapjes geprobeerd.

Van alles wat

De doe het zelf markt.

De notenbar. Op iedere hoek van de straat vind je van deze kleine stalletjes waar ze noten, gefrituurde plantain chips en snoepjes verkopen. Als Julie aan het balletten is, lopen Fleur en ik altijd een blokje om naar de bakker en wil Fleur vaak een zakje gesuikerde nootjes kopen (a 15 cent).

De groenteboer(in). Met zonder vloer, gewoon aarde op de grond dus. Alles wordt hier nog ouderwets meet gewichten gewogen. Och en als ze niet genoeg wisselgeld hebben, dan betaal je toch de volgende keer iets extra.

Verkleden is nog steeds een favoriete bezigheid.

Op pad met opa en oma

De haven in Kribi.

Als je bij de zee bent, moet je natuurlijk eten in de haven. Verse vis in overvloed, maar bestek en borden zijn schaars dus met je handen eten graag en een bord kan gedeeld worden. De haven heeft een groot afdak waaronder de vrouwen ieder hun braai en kraantje hebben. Kies maar een tafel en zoek de vis maar uit.

Dit is het strand van Kribi, ten zuiden van Douala. Helaas was het hotel volgeboekt, dus zijn we op en naar gereden (een dikke 2 uur rijden enkele reis). Het was zeker de moeite waard! Dit is een erg leuk en relaxt strand. Zonder opa en oma zijn we 2 wk later nog een lekker weekendje hierheen geweest. Mooie, schone, grote en airco kamers. Hier gaat iedereen heen als ze een weekendje weg willen uit de stad. We kwamen dan ook 2 bekende families tegen.

Lionel, onze driver, heeft ons een dagje meegenomen naar Buea. Dit ligt op 1000m hoogte en wordt wel het Darjeeling van Afrika genoemd, theeplantages dus. Ik weet niet of het geexporteerd wordt, hier ligt het in de schappen als Tole tea. Doel van dit tripje was ook het kopen van een paar planten voor in de tuin. Deze kun je namelijk alleen hier kopen. Voordat je het dorp in reed, waren er langs de kant van de weg allemaal tuinbedrijven. De potgrond kocht je in zakjes er grote van een pak suiker. Doet u maar voor drie grote bloembakken zand....

Marche Congo

Een verfrissing is wel nodig hier op de markt.

Oversteken in deze straten rond om de Marche Congo is een behoorlijke opgave. Probeer je maar eens tussen honderd brommers door te worstelen.

De Marche Congo bestaat uit 2 delen, een vrij brede markt met stoffen en het kruip door sluip door gedeelte met goud, sieraden, en ritsen, garen, borduursels, knopen, naai-ateliertjes etc. Je kan elkaar hier niet passeren. De ander moet even een 'winkel' in om de ander door te laten gaan.

Marche Congo staat bekend om zijn stoffen. Alle soorten stoffen kun je hier kopen. Moderne maar ook tradionele 'wrapper' stoffen. Er zijn zelfs wrappers met het portet van de president erop, of met leve de familie of ter ere van onderwijzersdag. En uiteraard kun je er alles van laten (na)maken.

Dit is een beetje het straat beeld rondom Marche Congo. Veel winkeltjes met fans, koffers, nog meer stof, Cameroon en Eto-O T-shirts en nog veel meer oude en chinese import rommel. Mijn ouders geloofden niet daar je hier 'niets' kon kopen, maar het was toch echt waar.

Ook matrassen (schuimrubber met een leuk stofje erom) kun je hier kopen, zie links achter de man op de foto en gordijnen. Julie vindt het maar niets om hier rond te lopen. Fleur daar en tegen is net de koningin, ze geeft iedereen een hand; Ca va? Bonjour!

Halloween

Julie had behoorlijk bekijks in haar Mega Mindy pak. Hier met beste vriendjes Jamielia, Keeno en Sean. Helaas verhuizen ze alle drie na Kerstmis naar een ander land...

Op Julie's school was er een Halloween parade van alle verklede kinderen. Daarna mocht iedereen naar beneden voor "Trunk or Treat". Een aantal auto's waren eng versierd en kregen ze snoepjes als ze durfden te kijken.

Ook op Fleur's school werd Halloween gevierd. Iedereen moest iets lekkers meenemen (Fleur heeft de sterren cupcakes gemaakt) en verkleed komen. Om 10.30 uur ging de poort open en mochten alle ouders/opa's en oma's meedoen met het feest.

Fleur verkleed als bezig bijtje.

Boodschappen doen op de markt.

Op de pier van een restaurant waar we heeeel lang moesten wachten op ons eten en waar ze Julie en Fleur's eten helemaal vergeten waren. Maar we hadden wel een mooi uitzicht!

Met opa en oma op het strand in Limbe. Drie jaar geleden is de vulkaan hier uitgebarsten vandaar dat het zand hier zwart is en er veel (vulkanische) stenen liggen. Het water is erg lekker warm.