Boottochtje op de Wouri

Vorig weekend hebben we een leuk tripje gemaakt met een lokale vissersboot. Vanuit de 'jachthaven' zijn we met een echte vissersboot de rivier overgestoken en door een stuk mangroven gevaren. Af en toe moest de visser het water uit zijn bootje scheppen want het was niet helemaal waterdicht. Maar leuk was het wel. We hebben zelfs nog aapjes gezien. Fleur vraagt nu continu of de apen ook bij ons huis kunnen komen. De rivier is immers dicht bij. Maar gelukkig hebben wij tralies voor de ramen en kan Mister Daniel (onze iet wat oudere bewaker) de apen wegjagen. Oef.
Mister Daniel wordt ook ingezet om de boeven te vangen die mijn telefoon hebben gestolen op de Marche Central. Met zijn motorbike kan hij zo achter de boeven aan! Hoe zien boeven eruit en waar wonen ze dan was een geliefd onderwerp deze week. Mijn telefoon werd gestolen op de markt toen ik probeerde mijn chauffeur te bellen om opgepikt te worden. Het was gebeurd voordat ik er erg in had. Zoef, weg! Papa moest maar een nieuwe voor mij kopen concludeerde Julie en Fleur zei 'no worries'. Nu we zaterdag samen even op de marche Congo waren om rond te kijken, hebben Julie en Fleur goed opgelet of ze ook boeven zagen.

Regenseizoen

Zwembad in het zwembad.
Officieel is het nog regentijd hier. En dat hebben we vorige week geweten! Het had de hele nacht zwaar geregend (type waterval). Toen we de volgende ochtend vroeg, ca 5 am, toch maar eens uit het raam keken, schrokken we wel een beetje. Het zwembad stond nog net niet onder water. Dat wil zeggen dat er toch zeker wel 60-70 cm water in onze tuin stond. Ons huis is ook niet heel waterbestendig gebouwd, de eerste verdieping is pas op straatniveau. Al het water loopt dus ook met gemak naar ons huis toe. Het stond nog net 1 traptrede hoog van onze voordeur. Robert moest snel zijn bed uit om de auto te verzetten voordat het water in de auto zou stromen. Met 2 pompen zijn ze de hele dag bezig geweest om al het water weg te pompen. Gelukkig kwam het niet zo hoog als 2 jaar geleden, toen stond het 30cm in het huis. Nog steeds te zien trouwens, de verf bladderd daar behoorlijk af. Sinds dien is er 1 pomp geinstalleerd, maar die kon alle regen die nacht niet alleen aan. Robert heeft dus nog maar een extra pomp besteld. Gelukkig is de regen nu wat minder geworden. Het regent nog gemiddeld 1 x per dag en niet zo heftig. Het klaart nu behoorlijk op. We zien vaak grote libelles vliegen wat volgens Gladys, onze hulp, een teken is van de aankomende droge tijd.

Dit is de buitenspeelplaats van Fleur's schooltje Kaz' a Kid. Het is een klein, franstalig, schooltje. Gelukkig voor Fleur zit er nog 1 engelstalig meisje in haar klas, alhoewel ze dan volgens mij nog niet eens ontdekt heeft... Het schooltje heeft 2 klasjes van ca. 12-15 kindjes, elke klas heeft 2 juffen. In het overdekte stuk eten ze hun snack. Om 11.30 haal ik Fleur dan weer op. Ik had verwacht dat Fleur zou huilen als ik haar achterliet, omdat ze dat in het begin ook in Jo'burg deed, maar gelukkig gaat ze elke dag vrolijk met juf Martine mee naar binnen. Iedereen die ik vroeg naar een leuke creche voor Fleur noemde dit schooltje, dus ik denk dat het wel goed zit.

Julie en Fleur staan klaar voor onze eigen spiegelwand in de woonkamer.

De afgelopen week zijn Julie en Fleur begonnen met hun eerste ballet les. Eerst waren we al een dag te vroeg bij de balletschool, de dames vinden het super interessant om in hun danspakjes rond te hupsen. Het gaat hier wel ietsje anders dan in Jo'burg. Het is 2x per week, woensdag- en vrijdagmiddag, en het duurt een uur. Nou ja, de les begint 20 minuten te laat en dan mogen ze ondertussen ook nog spelen en worden ze een voor een naar de spiegel gehaald om de pasjes door te nemen. Daarna doen ze de pasjes samen. Naast de balletjuffrouw lopen er ook nog 3 andere dames rond die 'helpen'. Voor Fleur was het de eerste keer een beetje overweldigend en heeft de hele les op mijn schoot gezeten. Julie vond het leuk, maar 'het duurde wel een beetje lang'. Het is ook officieel ballet met de echte danspasjes van 1e, 2e en 3e positie zeg maar. Alles in het Frans uiteraard. Er was ook niet een echt einde van de les, de juf verdween naar het aangrenzende klasje en was verdwenen. Maar ja, aangezien er verder ook niet zo veel te kiezen en te beleven valt, zien we het dus nog maar even aan en krijgt de balletschool het voordeel van de twijfel. Ben beniewd of Fleur het de komende weken leuk gaat vinden of dat ze toch nog te klein is voor dit soort dansjes.

Julie krijgt nu ook weer zwemles. De engels sprekende monsieur Henri komt persoonlijk bij ons thuis en geeft Julie zwemles in ons eigen zwembad! Hij was wel impressed wat Julie allemaal kon, maar zag toch ook wel dat ze nog wel wat extra training kan gebruiken om haar koppie bovenwater te houden en ook daadwerkelijk door te zwemmen. Nu stopt ze na zo ongeveer elke 3e slag en zinkt. Fleur is voor zwemles nog wat te klein, maar vindt het super leuk om te zwemmen. Iedere dag zegt ze dan ook dat het 'wel mooi weer is en we kunnen wel zwemmen'. Met oorpluggen in en badmuts op heeft ze geen watervrees en springt er zo in. Met bandjes uiteraard.

Het gewone leven begint

Julie is al vorige week begonnen op haar nieuwe school. Ze vindt het erg leuk en komt iedere middag dol enthousiast terug. Ze heeft ook al een nieuw vriendje gevonden; Kino. In Julie's leeftijdsgroep K4 zitten slechts 10 kinderen. Zaterdag heeft ze al haar eerste verjaardagsfeestje. Eens kijken hoe dat hier wordt aangepakt. Het school gebouw is hele maal nieuw en ruim voor de slechts 180 kinderen (lagere en middelbare school). Deze foto is van de allereerste bijeenkomst voor de kinderen en ouders, de man die staat te praten is de principal.

Alle groenten en fruit koop je in Cameroon op de markt (of in de winkels die het ook op de markt inkopen). Dus zijn Fleur en ik er ook op uitgetrokken. Maandags en donderdags komen alle verse spullen op de markt aan. Gladys, onze hulp gaat mee om ons het 'vak' te leren en te vertellen wat we bij wie moeten kopen. Uiteraard bij mensen uit het dorp waar zij vandaan komt, Bamenda. Fleur vindt het wel interessant om op de markt rond te lopen, maar vindt het wel stinken. Met opgetrokken neus snuift ze soms in het rond, tot grote hilariteit van omstanders. Ook de muziek die er overal klinkt, spreekt haar wel aan en als wij stil staan om uit te zoeken welk stapeltje groenten wij willen, staat Fleur lekker te dansen. De jongen die bij ons staat, helpt ons met het dragen van alles wat wij kopen. Hij doet alles in die grote mand en draagt het op zijn hoofd achter ons aan.

De afgelopen week zijn we ook bij een kantoor van Binnenlandse zaken geweest voor onze visum aanvragen. Dat gaat hier iets sneller en ook met veel minder papierwinkel dan in SA. Een copietje van ons paspoort en een copietje van Robert's aanvraag voor werkvergunning waren genoeg. Natuurlijk moest er nog een mooie pasfoto bij worden gemaakt ter plaatse en onze vingeradrukken werden genomen, maar dat was it (en onze help mevrouw moest vast een leuk bedragje betalen voor de snelle service). De voorlopig vergunning tot volgend jaar zit al in mijn tas. Fleur kreeg nog al de lachers op haar hand in het overvalle kantoortje. Fleur vond het zwart van de vingerafdrukverf niet zo mooi; " I want pink". Julie en Fleur aan de rand van het zwembad.